To wszystko pięknie napisane ale wystarczy napisać nuuuuudy w tym filmie nic się nie dzieje nic

Nie, nie zabrakło moim zdaniem.
Sądzę, że współczesne kino stworzyło gotowe dania, w których z góry wiadomo co powinno się złożyć na danie główne i co na deser. A ludzie tę formę przyswoili i już nie potrafią za obiad uznać czegoś zrobionego w górach, przy ognisku.

Schematy zawierające ludzi uciekających w panice, wszystko walące się dookoła, dialogi wyraziste (bo prowadzące jakiś kluczowy wątek) a wszystko - nawiązuję do wspomnianego dania - strawne dla każdego żołądka, koniecznie z majonezem lub ketchupem. I nie ma zmiłuj...

Oglądałem rzecz początkowo z niechęcią, że znowu zobaczę produkt "dla ludu". stopniowo przekonywałem się, że opowieść schowana jest w niuansach, drobinach, zestawiane jak puzzle dostosowane dla bystrych oczu i umysłów. I kiedy to się odkryje, pojawiają się także nieoczekiwane smaki, odkrywają się zamaskowane kurtyny... A tak właśnie bywa, kiedy się jest w przyrodzie, a nie wtedy, kiedy jest to stałe bujanie się w mocno zużytych konwencjach ludzkiego myślenia.

A brak wyrazistego podsumowania uznałem za wspaniałe zwieńczenie, wskazujące, że reżyser wyczuł, że to będzie miłe do bardziej wymagającego widza, który się nie nudził... Nie staram się o złośliwość - każdy ludzki twór ma swego odbiorcę: jedni słuchają disco-polo, drudzy ciężkiego rocka, inni kwartety smyczkowe lub zespół kobziarzy...